Tezgahta salata yapımı için kiraz domatesler ve yeşillikler yanyana
duruyordu. Bir anda aklıma canım halamın ful çiçekleri geldi. Ful çok narin bir
çicektir, harika kokar ama koklarken burnunuzu çiçeğe asla değdirmeyeceksiniz,
yoksa hemen küser, kararır. Halacığım bu çiçekleri dalı ile keser, bir domatese
batırır, soframıza koyardı. Sanırım domatesteki asidi sevdiğinden olsa gerek, bu
şekilde, birkaç gün boyunca soframızda, hatta odamızda bizi mis kokularıyla
sarar sarmalardı narin ful.
Neredeeen nereye, degil mi? Insan beyni böyle işte. Benim domatesler ve
yeşillikler de, artık cook uzaklarda kalmış olsa da, benim hafızamda hala taze
olan bu resmi canlandırdı ve ortaya böyle bir fotoğraf çıktı.
Bir insan, yaşamı boyunca dünyaya kattığı değerler ile hatırlanır
ve hatırlandıkça da ölümsüzleşir… Hayatta olduğu süre boyunca çevresindekilere
eşsiz güzellikler katmış olan, kendinden çok başkaları için yaşamış olan canım halamın anısına...
Sevgilerimle,